گفتم: چقدر احساس تنهایی می‌کنم …

گفتی: فانی قریب

*من که نزدیکم (بقره/۱۸۶)*

گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم… کاش می‌شد به تو نزدیک شوم …

گفتی: و اذکر ربک فی نفسک تضرعا و خیفة و دون الجهر من القول بالغدو و الأصال

*هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صدای آهسته یاد کن (اعراف/۲۰۵)*

گفتم: این هم توفیق می‌خواهد!

گفتی: ألا تحبون ان یغفرالله لکم

*دوست ندارید خدا ببخشدتون؟! (نور/۲۲) *

گفتم: معلومه که دوست دارم منو ببخشی …

گفتی: و استغفروا ربکم ثم توبوا الیه

*پس از خدا بخواید ببخشدتون و بعد توبه کنید (هود/۹۰) *

گفتم: با این همه گناه… چکار می‌توانم بکنم؟

گفتی: الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبة عن عباده

*مگر نمی‌دانید خداوند است که توبه را از بندگانش قبول می‌کند؟! (توبه/۱۰۴)*

گفتم: دیگه روی توبه ندارم …

گفتی: الله العزیز العلیم غافر الذنب و قابل التوب

*(ولی) خدا عزیزه و دانا، او آمرزنده‌ی گناه هست و پذیرنده‌ی توبه (غافر/۲-۳ ) *

گفتم: با این همه گناه، برای کدوم گناهم توبه کنم؟

گفتی: ان الله یغفر الذنوب جمیعا

*خدا همه‌ی گناه‌ها رو می‌بخشه (زمر/۵۳) *

گفتم: یعنی بازم بیام؟ بازم منو می‌بخشی؟

گفتی: و من یغفر الذنوب الا الله

*به جز خدا کیه که گناهان رو ببخشه؟ (آل عمران/۱۳۵) *

گفتم: نمی‌دونم چرا همیشه در مقابل این کلامت کم می‌آورم! آتیشم می‌زنه؛ ذوبم می‌کنه؛ عاشق می‌شم! … توبه می‌کنم

گفتی: ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین

*خدا هم توبه‌کننده‌ها و هم آن‌هایی را که پاک هستند، دوست دارد (بقره/۲۲۲) *

ناخواسته گفتم: الهی و ربی من لی غیرک

گفتی: الیس الله بکاف عبده

*خدا برای بنده‌اش کافی نیست؟ (زمر/۳۶)*

گفتم: در برابر این همه مهربانیت چکار می‌توانم بکنم؟

گفتی: یا ایها الذین آمنوا اذکروا الله ذکرا کثیرا و سبحوه بکرة و اصیلا هو الذی یصلی علیکم و ملائکته لیخرجکم من الظلمت الی النور و کان بالمؤمنین رحیما

* ای مؤمنین! خدا رو زیاد یاد کنید و هر صبح و شب تسبیحش کنید. او کسی هست که خود و فرشته‌هاش بر شما درود و رحمت می‌فرستند تا شما را از تاریکی‌ها به سوی روشنایی هدایت کنند

خدا نسبت به مؤمنین مهربان است (احزاب/۴۱-۴۳)*